محمد حنیف نژاد برجسته ترین رجل انقلابی تاریخ معاصر ایران
نیرویی شگفت انگیز در یک جوان بالا بلند تبریزی بنام محمد حنیف نژاد وجود داشت که مقدر بود با بنیان نهادن تشکیلاتی که بعدها مجاهدین خلق نام گرفت، رنگ و سرنوشت دیگری برای تاریخ ایران رقم بزند.
برجسته ترین رجل انقلابی تاریخ سیاسی ایران محمد حنیف نژاد در سال ۱۳۱۷ در خانواده فقیری در شهر تبریز بدنیا آمد.
این قهرمان دلاور خلق تحصیلات ابتدایی و متوسط را در دبستان همام و دبیرستان‌های منصور و فردوس تبریز به پایان برد.
با ورود به دانشگاه وارد فعالیت های سیاسی شد و به عضوی فعال از نهضت آزادی تبدیل شد.
وی در سال ۱۳۴۲ در رشته مهندسی ماشین آلات کشاورزی از دانشگاه کرج فارغ التحصیل شد.
در همین دوران با آیت الله طالقانی و افکار مترقی وی آشنا شد و از مخالفین برداشت های کهنه و ارتجاعی از اسلام بود.
محمد حنیف نژاد پس از تظاهرات ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ و سرکوب تمامی احزاب سیاسی توسط دیکتاتوری محمدرضا شاه به این اعتقاد رسید که مبارزات رفرمیستی به پایان رسیده است.
محمد حنیف نژاد در نیمه شهریور سال ۱۳۴۴ سازمان مجاهدین خلق را با مشی مسلحانه بنیانگذاری کرد.
او به همراه افرادی چون سعید محسن، علی اصغر بدیع زادگان، سعید محسن، مسعود رجوی، علی میهن دوست که همگی فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های مختلف بودند به مدت ۶ سال به کار تئوریک پرداختند. در ادامه آنها فراگیری فنون نظامی را آغاز کردند.
در نیمه اول شهریور ۱۳۵۰ در اثر یک ضربه اطلاعاتی اعضاء مرکزیت سازمان و در مهرماه همان سال محمد حنیف‌نژاد توسط ساواک دستگیر شد.
محمد حنیف‌نژاد و دیگر اعضاء مجاهدین زیر شکنجه رفتند.
به محمد حنیف‌نژاد پیشنهاد شد که به یکی از دو خواسته ساواک پاسخ مثبت بگوید تا از مرگ رهایی یابد.
آن دو خواسته ساواک شاه عبارت بودند؛
اعلام نماید وابسته به دولت عراق است
مارکسیست‌ها را محکوم کند.
محمد حنیف‌نژاد هیچ‌یک از این خواسته‌ها را نپذیرفت و در روز ۴ خرداد ۱۳۵۱ در میدان تیر چیتگر همراه با ۴ همرزم دلیر و قهرمانش به جوخه تیرباران سپرده شد.
محمد حنیف‌نژاد با اعلام این تز بنیادین که «مرز بین حق و باطل نه از بین باخدا و بی‌خدا که از بین استثمارگر و استثمارشونده می‌گذرد»، انقلابی را در اندیشه و عمل دینی به راه انداخت که هنوز دامنه تاثیرات و پیامدهای آن به شکل کامل قابل محاسبه نیست.
حنیف‌نژاد و یارانش، گسست قاطعانه در سه جبهه را به وجوه هویتی اصلی سازمان مجاهدین خلق تبدیل کردند: از لحاظ ایدئولوژیک با «اسلام استثماری»، از لحاظ سیاسی با مبارزه رفرمیستی و از نظر تشکیلاتی با مبارزه تفننی و غیر حرفه‌ای!
این سازمان در پروسه مبارزه وقفه ناپذیر با دیکتاتوری ستم شاهی محمدرضا پهلوی به یکی از سازمان های محوری مقاومت و مبارزه بدلیل راهگشایی های تاریخی محمد حنیف نژاد تبدیل شد.
مسعود رجوی در تشریح اهمیت انتخابی که محمد حنیف نژاد کرده بود، می‌گوید: «بعد از سه دهه آدم خوب می‌تواند ببیند که این بنیانگذاران سازمان، از لحاظ عنصر انقلابی و ضداستثماری خیلی مایه‌دار، خیلی جگردار بودند از قدم و نفسشان، ایمان می‌بارید.
مخصوصاً محمد حنیف نژاد که در آن روزگار که کسی با این چیزها کاری نداشت، چنین توانمندی و ظرفیتی داشت.
در حقیقت به‌خاطر همان خونها بود که از قضا مجاهدین آن روزگار مجاهدین شدند.
در مثل ـ و نه در قیاس ـ اگر امام حسین و عاشورایی نبود، خیلی ارزشها مکتوم می‌ماند و کسی نمی‌فهمید که حسین کیست.
چیزی نبود! حتی برای این‌که خودش فهم بشود، باید خودش نثار می‌شد.
این خیلی سنگین است، ولی اصلاً امام حسین یعنی همین.
و خون محمد حنیف‌نژاد سنگین‌ترین بهایی بود که مجاهدین پرداختند.
آنچه که می‌ماند قدم و نفس صدق است. بله پیام چهار خرداد، پیام ماندگاری و فزایندگی و در حقیقت پیام رستگاری است».
آنها فدای بیکران در راه آرمان را برگزیدند.
در سالگرد ۴ خرداد یاد حنیف و یارانش گرامی