خدمت یکتای گاو، از مدحت صد شاه بهپادشاهی خوابگاه طلائی گرانقیمتی داشت که تختخواب مرصع با شکوهی در آن گذاشته بودند.
هر وقت مهمان محترمی بر شاه وارد می شد آن خوابگاه مجلل به مهمان عزیز او تخصیص داده می‌شد.
پادشاه برخورد خاصی با این موضوع داشت. مهمان می‌بایست کاملاً اندازة تختخواب مجلل پادشاه باشد.
اگر قد مهمان کمی از تختخواب بلندتر بود شاه دستور می داد او را به اندازة تختخواب ببرند! چرا که تختخواب آنقدر با ارزش بود که نمی‌توانستند در آن دست ببرند.
انگار که تختخواب برای مهمان نبود بلکه مهمان برای تختخواب بود.
پادشاه بر اساس میانگین قد شهروندان پایتخت اندازة تختخواب را معین کرده بود و هر مهمانی می‌آمد، مشکلی بود، اگر کوتاهتر از تختخواب بود می‌بایست کشتی‌گیرها و زورمندان جمع شوند و او را آنقدر بکشند تا قدش اندازة تختخواب شود اگر هم بلندتر بود که می‌بایست مقداری از قد او کوتاه کنند!
تقریباً اکثر مهمان‌ها کشته می‌شدند، اما اینکه گناه پادشاه نبود.
حکایت پادشاه دیروز و دیکتاتور امروز
برمی‌گردیم به ایران خودمان، البته استثناهایی مثل کورش کبیر (در جایگاه شخصیتی بزرگ در تاریخ جهان) هم بوده… ولی ذات نطفه پرستی و پای بوسی از سلطنت کسی… هرکسی… پستی و فرومایه‌گی است…
بخصوص احضار روح کسی که دست نشاندگی و کودتا و دزدی از خزانه ملت را هم در کارنامه داشته باشد.
از همه بدتر احضار روح کسی که سر پرنده آزادی و جوانه مشروطه (که اولین حرکت در نوع خودش در منطقه بود) را در پای تاج و تخت و جاه طلبی‌اش بریده، گناهی نابخشودنی است.
اگر مثل آتاتورک که چندین برابر او هم کار کرد، برای ایران کار می‌کرد و سنگ بنای پروژه‌ها و طرح‌های مشروطه را به نام خود ثبت نمی‌کرد.
شاید روحش قرین رحمت هم می‌شد و از این لکه‌های ننگ کمی پاک می‌ماند… اما امان از حرص تاج و تخت… و غول طمع!
بیشتر بخوانید
رضا شاه؛ اطلاعیه من حکم می‌کنم!
آنچه از رضاشاه باقی ماند یک برهوت سیاسی بود
آنچه که رضاشاه از خود باقی گذاشت ایرانی اشغال شده در زیر چکمه سربازان بیگانه بود. ایرانی مجروح با مردمی غارت شده و انبوهی شکایت و قباله زمین‌های غصب شده.
نه حزبی باقی گذاشت و نه انجمن و تشکلی. نه سندیکایی باقی گذاشت و نه گروه سیاسی‌ای.
آنچه رضاشاه از خود باقی گذاشت پیکرهای گلوله خورده بسیاری از شاعران و روشنفکران و آزادی‌خواهان بود و انبوهی از مردم سرکوب شده.
حالا وارثان تاج و بانیان سلطنت فقیه اصرار دارند که همه چیز مردم ایران را قواره تخت رضاشاه کنند برای همین سر هر بزنگاه، با شعار رضاشاه روحت… نقل واژگونه تاریخ می‌کنند.